Wielkopolska Ignacemu J.Paderewskiemu

Pani Zofia Cegielska-Doerffer, prawnuczka Hipolita Cegielskiego, zabiera głos w sprawie inicjatywy wystawienia w Poznaniu pomnika Ignacemu Janowi Paderewskiemu: "Z wielką przyjemnością przyjęłam do wiadomości, że Poznań wzbogaci się o pomnik Ignacego Jana Paderewskiego. Postać tego wybitnego Polaka, patrioty, muzyka, polityka w polskiej historii lokuje się w tej samej epoce, która ukształtowała Hipolita Cegielskiego. Epoce odradzania się polskiej tożsamości, epoce odzyskiwania pozycji w świecie, wreszcie odzyskania niepodległości. Hipolit Cegielski, mój sławny pradziadek ( 1813 – 1868 ) o spełnienie tych ideałów walczył najpierw w obszarze edukacji polskiej młodzieży, później w obszarze gospodarczym, tworząc zręby nowoczesnego przemysłu dla Polski.

Natomiast Ignacy Jan Paderewski ( 1860 – 1941 ) w innych uwarunkowaniach – aktywność obu wielkich Polaków dzielił przecież okres ponad pól wieku – jako narzędzia walki o ideały patriotyczne wybrał sztukę i politykę. Sztuka, był genialnym wirtuozem pianistą i też kompozytorem, otworzyła mu drzwi do światowych salonów towarzyskich i politycznych, gdzie doceniono jego intelekt i patriotyzm, odkryto w nim rzecznika sprawy polskiej."

Jędrzej Oksza- Płaczkowski - historyk, społecznik, animator kultury, członek Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego mówi tak: „ Kiedy myślę o Paderewskim to myślę o wizycie tego wybitnego Męża Stanu w Stołecznym Mieście Poznaniu w dniu 26 grudnia 1918 roku. Przyjazd fenomenalnego Polityka i Pianisty pobudził mieszkańców do zamanifestowania uczuć patriotycznych poruszając miejscowych  Polaków. Udał się do Hotelu Bazar, wygłosił  żarliwe przemówienie, zakończone owacją i ogromnym uniesieniem narodowym. Następnego dnia  o 4.40 po południu wybuchło Powstanie , udany zwycięski zryw doprowadzający przyłączenie całej Wielkopolski do macierzy. W rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego ponownie przyjeżdża 27 grudnia w sobotę o godzinie 8-mej rano utwierdzając epopeję heroicznego czynu insurekcyjnego.  Swym artystycznym jestestwem przylgnął do Poznania, w którym to po raz pierwszy koncertował w 1890 r. jako wschodząca gwiazda pianistyki, dał dwa koncerty w Sali Lamberta i w Teatrze Polskim.

W 1901rok, gdy przybył do Poznania, był już wirtuozem o światowej renomie. Gościł jeszcze  w 1919 roku oraz w roku 1924, otrzymując honorowe obywatelstwo Poznania  oraz został wyróżniony tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Poznańskiego. Ufundował Poznaniakom pomnik swego przyjaciela prezydenta U.S.A. Thomasa Wodorowa Wilsona. Podbił całą Europę zaś George Bernard Shaw oznajmił, iż  nasz Muzyk to „ największy pianista owego czasu, a prawdopodobnie wszystkich czasów”. Był doskonałym wykonawcą, ale i kompozytorem. Do dziś w księdze Guinnessa pozostaje jego rekord w kategorii najwyższego dochodu za jedną zagraną nutę.

Bogusława Szymańska, Prezes Fundacji Rzeczpospolita Polska Nasza tak wyraża swoje zdanie na temat inicjatywy budowy Pomnika Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu:Jako osoba twórczo zaangażowana w tworzenie obywatelskiego wymiaru życia naszego kraju, pragnę wyrazić swoją aprobatę dla działań Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu – w szczególności dla jego inicjatywy budowy Pomnika Ignacego Jana Paderewskiego. Przekonana jestem, że ten ideowy pomysł przeniesienia na grunt współczesny etosu kulturowego, związanego z postacią Ignacego Jana Paderewskiego; zaskarbi sobie wielu zwolenników. I będą to osoby związane z różnymi środowiskami twórczymi, gospodarczymi, biznesowymi, akademickimi oraz profesorskimi. Obecny bowiem czas przemian obywatelskich, domaga się od każdego z nas odpowiedzialności za to, co można nazwać „lepszym jutrem” – jak powiedział niegdyś patron Państwa Towarzystwa.